धन्य तिमी तिम्रो सदगी तिम्रो सरलता नैसबभन्दा पृथक र मुल्यवानछन्करोडौमा तिमी मात्र एक हौतिमीमा कुनै देखावाटी छैन आफ्नो पासिनामा बॉंचेर देखाएका छौहर दुस्ख र दर्दलाई साहेका छौजिम्मेवारीले उमेर अघि नैहुर्काएकोथियो

ए! सुन,लसुन बेचेर भए निनुन बेचेर भए पनिदाइजोको सुन बन्धकी राखेर भए पनितिम्रो सुख को धुन होस याभकारीको घुन होसचाहे आफ्नै खुन बेचेर भए पनिकर तिरसरकार चलाउनु छकरकर नगर कर

राजनीतिक अभियन्ता एवं लेखक केशव दाहालको पहिलो उपन्यास ‘मोक्षभूमि’लाई किताब पब्लिसर्सले आजदेखि बजारमा ल्याएको छ । 'मोक्षभूमि'को कथा संवत १२८० बाट सुरु हुन्छ । यो कथा मुख्यतः मानव सभ्यताले कोर्रा

तेजबहादुर ढकाल मानव सभ्यता माया र प्रेमसँगै वियोग र युद्ध र विजयसँगै प्रायश्चित हुँदै गुज्रेको छ । यात्रामा अनेक साहित्य रचना र भौतिक पदचिन्हहरु छाड्दै अगाडि बढेको छ । यसै

कसैलाई जीवनमा त्यहाँ कहिले पनि जान नपरोस । त्यो कहाँ हो ? भन्यो भने तुरन्तै जवाफ आउँछ अस्पताल । राज्यले यसैलाई सदैव स्तरिय र ब्यवस्थित बनाउन पहिलो प्राथमिकता दिन्छ ।

सुनसान गल्लीएक अपरिचित मान्छेकोअपरिचित मुस्कानउ मुस्कुराई रहेको छपरिचितझैँ बनेर । उसका सचेत आँखाबेला बेलामाचारैतिर दौडिरहेको छ। उ मिठो लवजमा बोल्छहात अगाडी बढाउछर रातो अभिवादन भन्छ । म एकटक हेरिरहन्छुकतै परिचित

म तिम्रो प्रतिरूप हुॅं, म तिम्रै बंशणु हुॅं,मेरो नसा नसामा बगेको रगत तिम्रो हो ।मेरो सकल स्वरूप अनि आवरण तिम्रै,केहि परिर्माजित निरन्तरता हो.. तिमीले सिकाएको त्यो सलिनता,म मा कति बॉंकी

पुर्बी नेपालको आठराइमा अङ्कुरित भइ सोही माटो मै लहरिदै हुर्कीइ फुल्न थाल्यो ऊ अध्यारा बस्ती उजिल्याउन कोपिला रुपी कलीलो उमेर मै सामन्तीका झरीले उसको स्वभाव रुचाएन तसर्थ उसको डाठ र

च्याङ्बा लामा योञ्जन ढुङ्गा कुट्छु गिटि कुट्छु घर बनाउँछु, बिकट मेरो जन्म गाउँ शहर बनाउँछु। दिन दिनै लुटिदै छन साथी गाउँलेहरु साथीको मन मैले अब पत्थर बनाउँछु। गाउँमै बसी समाज

आसिका तामाङ मेरो देश चार जात, छत्तिस वर्णले भरिपूर्ण, प्राकृतिक, साकृतिक ऐतिहासिक सम्पदाले भरिपूर्ण।। तिमी अधिक सुन्दर भएकै कारण आखाँ चौर्तफि गाड्छन् सम्बन्ध सुमधुर बनाउन खोज्दा लोभले सम्बन्ध भाँड्छन्।। कसैको